|
24 mei 2005 Kiezers en gekozenen Elke keer als de
kiezer zijn stem mag laten horen, zorgt dat in gezeten politieke
kringen voor de hoogste opwinding. Want zij die in gezeten politieke
kringen verkeren, verkeren daar toch bij de gratie van de kiezer.
De kiezer kiest, de gekozene zit en blijft zo lang mogelijk
zitten – dat is zo’n beetje de rolverdeling. Zorg voor de gekozenen
is wel dat de kiezer niet gaat staan, en zeker niet gaat opstaan,
want dat is foute boel. Daarom zorgt dat stemmen ook voor al die
ophef; het zou wel eens kunnen zijn dat sommigen gekozenen niet meer
kunnen blijven zitten. De beste positie voor de kiezer in deze
rolverdeling is niet zittend en niet staand, maar een beetje
hangend, bungelend. De bungelende kiezer is het ideaal van de
gekozenen en zij die het willen worden: de bungelende kiezer waait
namelijk mee met de wind of de waan van de dag. Een referendum
zoals ons nu in het verschiet gesteld is, is een lichte variatie op
dit thema. Een referendum is minder heftig want de gezetenen hoeven
doorgaans niet te vrezen dat het hen de zetel kost. En omdat zij
weten dat veel kiezers niet zitten, niet staan, maar bungelen,
durven de gezetenen zich meer te permitteren dan wanneer hun eigen
positie inzet van het stemmen is. "Zij weten niet waarover het
gaat", merkt mevrouw Neelie Smit-Kroes (EU commissaris) op.
Ze bedoelt: wie is nou ooit op het onzalige idee gekomen om de
kiezer een uitspraak over de Europese 'grondwet' te vragen? De
kiezer bungelt en slikt, ook die grondwet – dat is wat mevrouw
Smit-Kroes bedoelt. "Als de uitkomst van het referendum in
Nederland 'nee' is, dan moeten we over zo'n anderhalf jaar nog maar
eens een referendum houden" vindt Wouter Bos.
Hij bedoelt: de kiezer mag net zo lang zijn oordeel geven totdat hij
oordeelt zoals wij willen dat hij oordeelt, want wij weten het beter
– dat is wat Wouter Bos bedoelt. De zon gaat op,
de zon gaat onder
en de kiezer...
hij stemde voort. |