|
Nieuwjaarstoespraak
5 januari 2006
Temidden van het gekrakeel dat ons bereikt via
de golf van nieuwjaarstoespraken die Nederland momenteel overspoelt,
heeft onmiskenbaar het heldere geluid van Juan de Fluiter de
grootste kans om een baken te zijn voor het nieuwe jaar. Want
terwijl menig hoofdcommissaris of bestuursvoorzitter zich in het
laatste kwartaal van het jaar slechts op de been weet te houden in
het vooruitzicht dat hij tijdens de nieuwjaarsborrel eindelijk weer
eens in de spotlights mag staan en mag proberen dit land te schokken
- is het duidelijk dat alleen Juan de Fluiter een toekomstvisie
ontplooide.
Al het gezucht van de oude mannen die
hoofdcommissarissen en bestuursvoorzitters qualitate qua nu eenmaal
zijn steekt wat monkelend en kortademig af tegen het vrije geluid
van de Fluiter, een jong en fris gezicht met bovendien een
indrukwekkende staat van dienst.
De Fluiter, voor de meeste van ons een nog
onbeschreven blad, is voor insiders al langer een ‘dark horse’ die
nauwlettend gevolgd wordt. Er wordt gezegd dat zowel ABN/AMRO als
Shell hem al eens gepolst hebben over een eventuele overstap maar
vrienden van de Fluiter zeggen zich niet te kunnen voorstellen dat
hij daar ooit op in zal gaan. Hij is ‘his own man’ en doet gewoon
waar hij zin in heeft - zo vernamen wij.
Heeft de Fluiter nu zijn zakelijk imperium op
volle toeren draait, ambities om ook in andere kringen dan die van
het bedrijfsleven een rol voor zichzelf op te eisen? “Bij Juan weet
je het nooit” verklaarde een jeugdvriend die anoniem wenst te
blijven. “Hij heeft ons al vaak op het verkeerde been gezet.”
Uit de Fluiters eigen mond konden we optekenen
dat hij zelf het begin van zijn zakelijke carriére in zijn vroege
jeugd plaatst. De kleine Juan haalde toen regelmatig de schoenveters
uit de schoenen van zijn vader en kreeg het voor elkaar zijn vader
de ‘zoekgeraakte’ schoenveters terug te verkopen alsof het nieuwe
veters waren. “Je eerste deal is altijd de mooiste” verzuchtte de
Fluiter met weemoed.
“Als ik mijn bedrijf zou managen zoals dit
kabinet dit land, dan was ik al lang op de fles” zo stelde de
Fluiter in zijn nieuwjaarstoespraak. “Moet u zich voorstellen dat de
gangen, het trappenhuis en de lift van mijn hoofdkantoor en van alle
vestigingen iedere ochtend en iedere middag een uur of langer vol
stonden met medewerkers! Dan werd er twee uur lang niet gewerkt.
Dacht u dat ik dan nog ‘in business’ zou zijn? Nee, zo doen wij dat
in het bedrijfsleven niet en waarom dat in dit land wél zo gaat
begrijp ik niet. Of laat ik preciezer zijn: dat wéns ik niet langer
te begrijpen. Hoe wij de dingen in dit land regelen bepalen wij toch
zeker zélf, of niet soms? Ben ik nou gek of is dit land gek?”
Zo beëindigde de Fluiter zijn toespraak,
retorisch gezien een knappe vondst. Het heeft er alle schijn van dat
2006 het jaar van de Fluiter gaat worden.
|