|
Kabinet is er uit!
11 januari 2006
“Gewoon een kwestie van je verantwoordelijkheid
pakken” zo verklaarde een zichtbaar opgeluchte premier Balkenende
gisteravond na afloop van zijn toespraak in dorpszaal Het Bintje in
Zuidhorn (Gr.). De landelijke pers was in groten getale toegesneld
omdat men benieuwd was of Balkenende zijn al lang geleden
afgesproken optreden in Zuidhorn zou benutten om te laten zien dat
hij de touwtjes weer in handen heeft.
De vraag of Nederlandse troepen nou wel of niet
naar Zuid-Afghanistan worden uitgezonden dreigde het kabinet de
afgelopen weken diep in het moeras te trekken maar op de Groninger
kleigrond vond Balkenende weer vaste voet.
“Als kabinet hebben we al eerder ons voornemen
kenbaar gemaakt de troepen uit te zenden en dan geldt natuurlijk
gewoon een man een man. Wij lopen niet weg voor onze
verantwoordelijkheid maar hebben ook een eigen verantwoordelijkheid
ten opzichte van onze bondgenoten.”
Terwijl de premier deze woorden sprak was goed
te zien hoe de ook in Het Bintje aanwezige Jeroen Pauw zijn gezicht
reeds plooide om een intelligente vraag te gaan stellen.
Op zijn onnavolgbare wijze vervolgde de premier
echter: “… En daarom hebben we besloten om geen 1200 maar om 2400
militairen uit te zenden.”
Zelfs Jeroen Pauw hapte naar adem en had even
geen aandacht voor de vraag hoe hij op de camera zou overkomen.
“De druk van onze bondgenoten legde inderdaad
een zekere druk maar ik hecht eraan te verklaren dat wij ons besluit
geheel en al vrij van druk genomen hebben. Pak je
verantwoordelijkheid en pak door, dat is óók deel van de Dutch
approach”glunderde de premier.
“Het kan niet zo zijn dat wij een heel volk in
vergetelheid en duisternis laten ombrengen. Dat duizenden ontheemden
radeloos op de vlucht zijn, dat kinderen tot haat en moord worden
aangezet, dat honderdduizenden sterven als ratten. Ik zie het als
een land dat mij niet onberoerd laat en daarom vertrekken onze
troepen morgen naar Congo. Het is een schande dat daar gebeurt wat
er gebeurt en dat wij met ons allen de andere kant uit kijken!”
In de stilte die in Het Bintje met een klap
neerviel klonk een halve minuut lang slechts het sissen van de
frituurpan uit de belendende keuken van het aanpalige cafetaria.
|