Voorwoord

Zijn geliefde manier van
ontspannen: met pijp en boek

Leendert Mees was een kleurrijke figuur. Waar hij ook kwam, als huisarts, als spreker, als vriend, of als leraar, altijd liet hij een indruk achter die mensen hun leven lang niet zouden vergeten.

Het lot verbond hem met een naam, Leen, waar hij niet van hield. Zoals hij de gewoonte had mensen een bijnaam te geven, zo werd hij zelf ook niet altijd Leen genoemd, zeer waarschijnlijk tot zijn genoegen. Voor velen was hij ‘dokter Mees’, ‘Mees’, ‘Meesje’, of gewoon ‘Leendert’.

Deze laatste naam leeft voort in het Leendert Meeshuis, een verpleeghuis op antroposofische grondslag in Bilthoven. Daar is het zorg-ideaal terug te vinden, dat Leendert samen met zijn vrouw Eva in de jaren zestig in het verpleeghuis De Maretak in Driebergen in de praktijk bracht: zorg voor de hele mens, voor diens lichamelijke, psychische en geestelijke aspecten. Leendert Mees is dus niet alleen de naamgever van het verpleeghuis in Bilthoven, maar ook de geestelijke vader ervan.

Omdat niet iedereen die met het Leendert Meeshuis in aanraking komt, weet wie Leendert Mees was, is het idee voor dit boekje ontstaan. Het is bedoeld om een beeld te geven van leven en werk van de arts Leendert Mees. Vanuit die doelstelling is het een boekje met een beperkte reikwijdte. Het is geschreven op basis van gesprekken met mensen die Leendert Mees persoonlijk hebben gekend. Hopelijk is het op deze manier gelukt een enigszins afgerond, maar vooral ook levendig beeld te schetsen van een man die niet alleen zijn taak als arts en mens ernstig opnam, maar ook met volle teugen van het leven wist te genieten.

Zonder de hulp van anderen zou deze levensschets niet zijn geschreven. Ik dank daarom mijn gesprekspartners. In de eerste plaats Eva Mees-Christeller, Leenderts echtgenote, die mij met veel tips en opmerkingen terzijde stond. En natuurlijk Leens kinderen Rudolf Mees, Arnica Esterl, Wijnand Mees en Saskia Mees. Voorts Peter en Gerda Zeisser, enthousiast geworden voor Leens voordrachten; Don van Zantwijk, die samen met Eva en Leen De Wervel gestalte gaf; Justine Diederix, jarenlang patiënte van dokter Mees; Dick van Romunde, een van zijn vrienden; en Dietrich Esterl, echtgenoot van Arnica en vertaler van een aantal van Leens boeken in het Duits.

Dank gaat ook uit naar de Stichting Vrienden van het Leendert Meeshuis, die deze uitgave financieel mogelijk maakte.

– Nard Besseling