Verzorgd door Renée Zeylmans († 16 februari 2018)

Vrij worden kan de mens alleen in de geest. Zolang hij afhankelijk is van datgene waarin zijn geest als in zijn stoffelijk lichaam woont, zolang blijft hij een slaaf van dit lichaam. Hij kan alleen vrij worden als hij zich in de Geest hervindt en vanuit de geest meester wordt over hetgeen in hem aanwezig is.

Vrij worden veronderstelt: zich als Geest in zichzelf hervinden. De ware Geest, waarin we ons kunnen vinden, is de algemene mensengeest, die we als de in ons intrekkende kracht van de Heilige Geest van Pinksteren herkennen, die we in onszelf moeten voortbrengen, tot verschijning moeten laten komen. Zo wordt voor ons het Pinkster-symbool omgevormd tot ons grootste ideaal van vrije ontwikkeling der menselijke ziel tot een in zichzelf besloten vrije individualiteit.

(…) Zoals in het ene jaar Pasen op deze dag, in een ander jaar op die dag plaats vindt, zo zal bij elk mens, afhankelijk van zijn verleden en de kracht van zijn streven, het tijdstip vroeg of laat komen, waarop hij zich bewust wordt: ik kan in mij de kracht vinden waardoor een hogere mens in mij tot ontwikkeling komt.

(…) De mens moet de herinnering aan datgene wat hij zijn kan, tot ontwaken brengen doordat hij de blik opwaarts naar de hemel richt, om te zien hoe hij bevrijd kan worden van al het aardse en zich boven dit alles verheffen kan.

(…) Dan zullen we wel wonen in de uiterlijke mens, maar ons volledig bewust worden van de geestelijke kracht van de innerlijke mens.

(…) Als we de volledige kracht en macht van de Pinksterimpuls voelen, zullen we ons realiseren dat het onze plicht is te luisteren naar het woord: Ik ben met U alle dagen tot aan het einde van de ontwikkeling der aarde !”

Als u vervuld zult zijn van de Christus-impuls, kunt u het woord, door de grondlegger van het Christendom geïnspireerd, verder beluisteren door alle tijden heen, het woord dat Christus tot alle tijden spreekt, omdat hij met de mensen is voor alle tijden, hoorbaar voor hen die Hem willen horen

(…) We kunnen geloven in de toekomst van het Christendom, als we de Pinkstergedachte in waarheid verstaan. Dan komt er voor ons te staan met een kracht, die in de ziel werkt als een aanwezige kracht, het geweldige beeld! Dan voelen we de toekomst, zoals zij die als eersten onder de inspiratie van de Heilige Geest de toekomst gevoeld hebben, als we de wil hebben iets in onze ziel te doen leven wat geen grenzen kent en wat het individuele in de mens bevordert en wat een taal spreekt die over de gehele aarde alle zielen kunnen verstaan.

We voelen de gedachte van vrede, van liefde en harmonie, die in de Pinkstergedachte liggen. En we voelen als we deze Pinkstergedachte beleven, ons Pinksterfeest. We voelen het als een onderpand voor onze hoop, vrijheid en eeuwigheid.

(…) We voelen ze als een Pinkstergedachte, die van tijdperk tot tijdperk overgeleverd is in de woorden die nu eerst nog exoterisch kunnen klinken, om door de gehele mensheid begrepen te worden:

Wezens volgen elkaar op in Wereldruimten
wezens volgen elkaar op in ’t tijdsverloop.
Verblijft gij in wereldruimten of in ’t tijdsverloop,
zo zijt gij o mens in ’t rijk van de vergankelijkheid.
Echter boven haar, verheft zich uwe ziel geweldig,
zo gij al vermoedend of alwetend
’t onvergankelijke schouwt,
aan de andere kant der wereldruimten,
aan d’and’re kant van ’t tijdsverloop.

 
Rudolf Steiner, Hamburg 15 mei 1910

GA 118. Pfingsten, das Fest der freien individu­alität. (Pinksteren, het feest van de vrije individu­aliteit, uitgeverij Zevenster)

meer citaten