Verzorgd door Renée Zeylmans († 16 februari 2018)

Zoals de tijdgenoten pas enkele eeuwen na hun dood tot een vol begrip van het Mysterie van Golgotha kwamen, zo beleven wij een paar eeuwen voor wij geboren worden een soort spiegelbeeld. Dit geldt alleen voor de huidige mensheid. In onze tijd dragen alle mensen bij hun geboorte iets in zich, wat een soort afspiegeling is van het Mysterie van Golgotha, een spiegelbeeld van wat men enkele eeuwen na het Mysterie van Golgotha in de geestelijke wereld beleefde. Deze impuls kan natuurlijk alleen langs bovenzinnelijke weg geschouwd worden, maar de werking van deze impuls kan iedereen beleven. En wie dat beleeft, vindt een antwoord op de vraag: hoe vind ik de Christus?

Wie de Christus wil vinden moet de volgende belevenissen hebben. Ten eerste moet hij tegen zichzelf zeggen: Ik wil zoveel zelfkennis nastreven als mij –als individuele menselijke persoonlijkheid– mogelijk is. En wie eerlijk is in dit streven naar zelfkennis zal moeten toegeven: Ik kan niet bereiken wat ik eigenlijk nastreef. Ik voel onmacht tegenover mijn streven naar zelfkennis. -Dit onmachtsbeleven is heel belangrijk. Dat zou iedereen moeten hebben, die eerlijk bij zichzelf te rade gaat. Dit onmachtsgevoel is gezond, want het is niets anders dan het gewaarworden van de ziekte -en wie een ziekte heeft zonder het te voelen, die is eerst recht ziek!

(…) Als dit onmachtbeleven krachtig genoeg is komt het omslagpunt. Dan komt het volgende beleven: als we ons niet alleen aan de krachten van het lichaam overgeven, maar als we ons overgeven aan dat wat de geest ons geeft, dan kunnen we de innerlijke zieledood overwinnen. Wij kunnen onze ziel weer terugvinden en met de geest verbinden. Zo kunnen we in onze onmacht de ziekte beleven, en we kunnen door het gevoel, in onze ziel doodsverwant te zijn geworden, de heiland als helende kracht beleven. Als we de heiland gewaarworden voelen we, dat we iets in onze ziel hebben, dat te allen tijde in het eigen innerlijke beleven een opstanding kan doormaken. Als we deze twee belevenissen zoeken, dan vinden wij in onze eigen ziel de Christus.

(…) Men hoeft slechts werkelijk zelfkennis te oefenen en, de wil tot zelfkennis te ontwikkelen; de wil ook tot bestrijding van de hoogmoed, die tegenwoordig zo gebruikelijk is. De mensen zijn zo hoogmoedig, dat ze de onmacht van hun eigen krachten niet beleven kunnen, dat ze dus noch de dood, noch de opstanding beleven kunnen. Daardoor kunnen ze nooit ervaren wat Angelius Silesius bedoelt:

”Het kruis van Golgotha kan ons niet van het boze,
als het niet ook in ons wordt opgericht, verlossen.”

(…) Christus-beleven is: het beleven van de dood in de ziel door het lichaam en van de opstanding van de ziel door de geest.

 
Rudolf Steiner, 16 oktober 1918

GA 182. Was tut der Engel in unserum Astralleib? Wie finde ich den Christus. (Hoe werken de engelen in ons astrale lichaam? Hoe vinden wij de Christus? Uitgeverij Vrij Geestesleven)

meer citaten