Verzorgd door Renée Zeylmans († 16 februari 2018)

Aan de leden

De juiste verhouding van de vereniging tot de Antroposofie

Antroposofie kan alleen gedijen als zij leeft. Want de grondtrek van haar wezen is leven. Zij is uit de geest stromend leven. Daarom wil ze door de levende ziel, door het warme hart met toewijding beoefend worden.

De oervorm waarin zij onder mensen kan verschijnen is de idee. En de eerste poort waardoor zij toegang tot de mensen zoekt, is het inzicht; als dat niet zo zou zijn dan zou zij geen inhoud hebben. Zij zou slechts uit dweperige gevoelens bestaan. Maar de ware geest dweept niet; die spreekt een duidelijke taal, rijk aan inhoud.

Maar deze taal is er een die de gehele mens aanspreekt, niet alleen zijn verstand. Wie alleen met het verstand de antroposofie opneemt doodt haar door zijn manier van opnemen. Zo iemand denkt dan misschien dat het om ’’kille wetenschap’’ gaat. Maar hij merkt niet dat zij alleen maar haar warme leven verloren heeft door de ontvangst die hij haar in zijn ziel bereid heeft.

(…) Wanneer het mensenhart zich tot het boek wendt om over Antroposofie te horen, moet zij telkens nieuw tot leven komen.

(…) Dat kan alleen maar zo zijn als de schrijver door het leven van de geest is bewogen en daardoor in staat is aan het dode geschreven woord toe te vertrouwen wat de naar geestelijk levende zoekende ziel van de lezer kan ervaren als een wederopstanding van de geest uit het woord. Alleen boeken die in de lezende mens levend kunnen worden, zijn antroposofische boeken.

(…) Wie iemand over Antroposofie hoort spreken wil die mens in zijn hele oorspronkelijke wezen voor zich hebben, niet een gesproken opstel..

(…) Reeds in onze woorden moet doorklinken wat niet propagandistisch overtuigen, maar wat alleen uitdrukking aan de geest wil geven.

(…) We mogen ons niet met de schone schijn van het geheimzinnige doen omgeven. De huidige tijd verdraagt die schone schijn niet. Ze wil in de volle openbaarheid werken. Het ’geheim’ ligt niet in het geheimzinnig doen, maar in de innerlijke ernst, waarmee in elk hart de Antroposofie nieuw beleefd moet worden. Zij is niet op een uiterlijke manier overdraagbaar. Zij kan alleen in het innerlijk beleven door de ziel begrepen worden. Daardoor wordt ze tot een ’’geheim’’ dat telkens in het begrijpen opnieuw ontsloten moet worden. Als men dit karakter van het ’’geheim’’ inziet, dan zal men ook de juiste ’’esoterische’’ gezindheid in zijn ziel dragen.

 
Rudolf Steiner, 27 januari 1924

GA. 260a, aan de leden 11. Was in der Anthroposofischen Gesellschaft vorgeht – 1ste jaargang 1924. (Brieven aan de leden van de Antroposofische vereniging, uitgave AViN). De titels werden door Marie Steiner in de uitgave van 1930 boven de brieven geplaatst.

meer citaten