Weekspreuk 25

22-28 september

Ich darf nun mir gehören
Und leuchtend breiten Innenlicht
In Raumes- und in Zeitenfinsternis.
Zum Schlafe drängt natürlich Wesen,
Der Seele Tiefen sollen wachen
Und wachend tragen Sonnengluten
In kalte Winterfluten.

Ik mag mijzelf nu toebehoren
En helder zielenlicht doen stralen
In de duisternis van ruimte en van tijd.
In de natuur gaat alles slapen
Laat nu de zielendiepten waken
En wakend zonnewarmte dragen
In koude winterdagen.

Een lente van de dood

Hoe sta je ervoor, nu de herfst zich laat gelden? De dichter Hanny Michaelis schreef: “Tussen een handvol dunne zonnescherven, heeft zich de zomer moeizaam neergelegd om eenzaam en onopgemerkt te sterven.” en J.C. Bloem: ” Verloren zijn de prille wegen, om te ontkomen aan de tijd; altijd november, altijd regen, altijd dit lege hart, altijd.”

Mooie regels vervuld van de doodskracht van de herfst. Maar je kunt de herfst ook anders tegemoet treden, met bewustzijn, met hernieuwde zielenkracht. Hoe mooi kunnen dichters zich verliezen in de duisternis van het naderende jaargetijde. Maar het zelfbewustzijn doet ons ervaren: ‘Ik mag mijzelf nu toebehoren en mijn innerlijk licht in ruimte en tijd laten stralen.’ We zijn wel in de natuur, maar niet van de natuur. Ons bewustzijn stijgt daarbovenuit.

Wie zo de herfst instapt, onttrekt zich aan het lot van de uiterlijke natuur: ons lot ligt in onszelf besloten. Dat bewustzijn geeft je de kracht om als een lichtdrager de herfst in te gaan. Dat is geen verdienste van de mens. Het is het geschenk van de wereldgeest – de geest van het begin en het einde, de geest die de dood overwint.

De dichter M. Vasalis schreef het gedicht ‘Oktober’ – uit ‘De vogel Phoenix’ - 1947

Oktober

Teder en jong, als werd het voorjaar
maar lichter nog, want zonder vruchtbegin,
met dunne mist tussen de gele blaren
zet stil het herfstgetijde in.
Ik voel alleen dat ik bemin,
zoals een kind, iets jongs, iets ouds,
einde of begin? Iets zo vertrouwds
en zo van alle strijd ontheven -
niet als einde van het leven,
maar als een lente van de dood.
De kruinen ijl, de stammen bloot
en dit door stilte en mist omgeven.

Ad Heerkens schreef er deze canon bij:

player

< klik op de afspeler om deze canon te beluisteren

‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...