Weekspreuk 41 

12 - 18 januari 

Levenskunst

In de kringloop van het jaar leert de mens zichzelf kennen. Daarin is de natuur de wegwijzer die ons van de geesteshoogten in de zomer, tot de zielendiepten in de winter voert. Rudolf Steiner is de leraar die ons wegwijs maakt in deze leergang van het leven.

Elk leerproces kent drie stappen die leiden tot een eerste inzicht: van nieuwsgierigheid, naar enthousiast proberen, tot ontdekken, wat leidt tot een eerste inzicht: je snapt het.

Hoe verliep dat leerproces in de weekspreuken-leerschool de afgelopen tijd? In de Kersttijd werd geschilderd hoe het goede in de wereld geboren werd opdat het in onze ziel het vuur van het enthousiasme zou ontsteken. In de paar weken daarna hebben de weekspreuken ons op ontdekkingstocht gestuurd met de vraag: wat te doen met het nieuw ontstane zelfgevoel; met de vuurkracht van het wereldwoord. En nu zegt de weekspreuk: ga aan de slag met wat je geleerd hebt, gebruik de kracht die in je in het hart gelegd is.

Waar te beginnen, wat te doen? Neem een voorbeeld aan hoe kinderen leren. Die beginnen met een handje boontjes in hoeveelheden te verdelen, woordjes te herkennen uit letters, tot ze later reken- en taalprincipes in de praktijk kunnen toepassen. Ze leren een vraagstelling te herkennen en te bedenken hoe ze daarin hun kennis kunnen aanwenden.

De weekspreuk heeft ons mensenliefde en mensendaden aangedragen. In de leerschool van het leven kunnen we ons de vraag stellen: wat is het goede dat ik doen wil, wat is het rechtvaardige dat ik besluit. Zoals een kind leert rekenen aan het splitsen van een hoopje bonen, zo leer je levenskunst aan gewone gebeurtenissen. Het zijn kleine wilsoefeningen waarin je besluit hoe je wilt handelen. Het leert je je eerste gevoel niet als uitgangspunt te nemen, niet in gewoontes te vervallen, maar een gebeurtenis als een nieuwe belevenis aan te pakken.

De leraar die de kinderen een opdracht geeft, doet dat met vertrouwen en vreugde, waaruit de kinderen zekerheid putten en vol verwachting aan de slag gaan. Die verwachting is ook door de Wereldgeest in de ziel gelegd en wekt daar de scheppingsmacht waarmee we de wereld tegemoet kunnen treden. De opdracht van de weekspreuk is om het vuur dat ontstoken is, in daden om te zetten. Waar dat toe leidt kan alleen de tijd leren, zodat je door de jaren ontdekt wat de levensschool je aan levenskunst geschonken heeft.

In cantate 34 ‘O ewiges Feuer, O Ursprung der Liebe’, brengt Johann Sebastiaan Bach, het enthousiasme en vreugde van de ziel met trompetgeschal tot klinken!

Luister naar:

 
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...