Weekspreuk 44 

2 - 8 februari 

Verwarring

Weekspreuken zijn er in alle stemmingen, zoals ook het jaarverloop zijn markeringen kent. Deze spreuk begint met de suggestie: Als je nu eens naar buiten kijkt... Geen zielendiepten, geen geestesgronden, maar gewoon een frisse winterdag om van te genieten. Nemen we daarmee afscheid van de binnenwereld? Nee, die koesteren we, in de hoopvolle zekerheid dat we de verworvenheden van ons zielenleven met ons meedragen.

In de natuur kondigt zich nu het begin van een nieuwe jaarcyclus aan. De eerste vogels beginnen te zingen, voorzichtige katjes aan de bomen, al zal daar zeker nog een flinke nachtvorst overheen komen. Rudolf Steiner laat zijn jaarronde beginnen met Pasen. Dat kan voor verwarring zorgen, want Pasen kan vallen tussen 22 maart en 25 april. Daar trekt de natuur zich niets van aan. Moet je maar een beetje smokkelen met de datum van de spreuken.

Laat de merels maar beginnen met zingen, verwelkom de sneeuwklokjes en koester je in het heldere zonlicht. Houd daarbij een beetje het rechte pad, maant deze spreuk, tenslotte is de ziel daar helder genoeg voor. Laat die ontluikingsdrang maar doorwerken in de inventiviteit van het denken. Dan ontspruiten daar de heldere ideeën, zoals in de natuur de sneeuwklokjes ontluiken.

Over verwarring gesproken: Carnaval komt er weer aan. Vraagt ook om een beetje smokkelen want soms valt dat al in de komende week en soms moet het maart worden. Van deze weekspreuk leer je dat Carnaval alleen in de tijd kan vallen waarin de natuur net zo uitloopt als de optochten in de straten.

Een al iets minder serieus Middeleeuws volksliedje drijft de spot met de winter. Opgehoepeld!

Zo drijven wij de winter uit

Luister naar:

 
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...