Weekspreuk 35 

1 - 7 december 

Bescheidenheid

Waar vind ik het zijn? In de wetenschap is het ‘zijn’ gereduceerd tot een hersenfunctie. Neurologen zoeken naarstig tot ze het zijns-centrum in de hersenen gelokaliseerd hebben. Biologisch psycholoog Sarah Durston stelt in haar boek The Universe, Life and Everything*: “We zijn bezig de radio uit elkaar te halen, om te kijken waar de muziek zit.”

Voor de wetenschap is de zin van het leven toeval. Veel verder dan ‘ik geloof wel dat er iets is’ komt onze tijd niet. Maar dat is te gemakkelijk. Als het ‘zijn’ een bron heeft, zoals de radio zijn zender, dan moet je op die bron ook bewust afstemmen. En je vraagt je af: Wie ben ik tegenover die grote Wereldbron? De kerk heeft daar eeuwenlang op gereageerd met ‘niets’. Maar de zelfbewuste mens stelt de vraag: ervaar ik mijn bestaan als zinvol; wil en kan ik iets bijdragen aan de wereld? En wie bescheiden op deze vraag ‘ja’ durft te antwoorden, kan tot de conclusie komen dat ons kleine bestaan in deze wereld, tegenover het grote Wereld-zijn betekenisvol kan zijn.

We zijn geen zinloos zinledig ‘ik’ in deze wereld. Dat mij het ‘ik’ geschonken is, dat ik ‘ik-kracht’ kan ontplooien en over een vrije wil beschik – is niet vanzelfsprekend. Bescheidenheid is op zijn plaats en doet je ten leste beseffen wat de missie van het bestaan is, hoe ver dat ook verwijderd lijkt: de verwezenlijking van de liefde – voor onze naaste, voor de mensheid, voor de schepping. Bescheidenheid is tegenwoordig ver te zoeken in de ik-beleving. Vaak is het niet meer dan het ego, dat op luide toon om erkenning vraagt. De liefde gaat verloren in de verkondiging van het eigen standpunt.

Bescheidenheid vraagt erom naar de ander te kijken en te luisteren als mede-lichtdrager; de ander te ontmoeten zonder de eigen standpunten vooruit te schuiven. Het vraagt om samen op weg te gaan. Even verscheiden als de herders in het Oberufer Kerstspel, die samen op weg gaan om het Kind in de kribbe te vinden, zoals dat in de droom in hun hart gelegd was.

Zo verwelkomen we het Wereldlicht in onze ziel. In de woorden van een 14e-eeuws adventslied: Wees welkom Christus Heer, want gij zijt ons aller Heer, wees welkom lieve Heer hier in het schone aardrijk – afsluitend met de ultiem bescheiden woorden: Kyrie Eleys – Heer, ontferm u onzer - waarbij de melodie in de toon ‘bes’ deemoedig het hoofd buigt.

Sys willekommen Heirre Kerst

Luister naar:

https://www.youtube.com/watch?v=80k5HXJxv6M

* https://www.volkskrant.nl/mensen/-waarom-zou-ons-bewustzijn-geen-doel-dienen-~bf673eda/

 
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...