Weekspreuk 27
6-12 oktober
In meines Wesens Tiefen dringen:
Erregt ein ahnungsvolles Sehnen,
Das ich mich selbstbetrachtend finde,
Als Sommersonnengabe, die als Keim
In Herbstesstimmung wärmend lebt
Als meiner Seele Kräftetrieb.
In de diepte van mijn wezen dringen
Wekt een verlangen vol vermoeden,
Dat ik mij zelfbeschouwend vinde,
Als zomerzonnegave, die als kiem
Verwarmend leeft in het herfstgetij
Als sterke krachtbron van mijn ziel.
Gewoon
Het zijn grote woorden die Rudolf Steiner in zijn weekspreuken gebruikt. Je kunt ze lezen en voor kennisgeving aannemen, maar ‘In meines Wesens Tiefen dringen’, kun je ook doen. Want, hoe groot de woorden, toch gaan de weekspreuken gewoon over jou en de natuur; over in de tuin lopen en om je heen kijken. Kijk ook in de weekspreuk eens om je heen zoals je dat in de natuur doet. Beleef wat je leest. Dan zie je woorden als: verlangen, vermoeden, zelfbeschouwing, kiem, krachtbron. En zoals je de tuin herkent als jouw tuin, met jouw planten, zo herken je die woorden als jouw verlangen, jouw kiem en krachtbron. Buiten is het winderig en nat; binnen is de vertrouwde warmte van het eigen zijn.
Tegenwoordig komt de warmte van de winterse binnenwereld je als feestgedruis tegemoet, van Sinterklaascadeau tot sneeuwvakantie. Dat is zo luid en veel, zodat wat vermoeden en verlangen is, al gauw ondergesneeuwd wordt. Er is werkelijk kracht nodig om vanbinnen jezelf terug te vinden en tot zelfbeschouwing te komen. Wat je er vindt, wat er kiemt is – in de voortgang van de jaargetijden - de geboorte van het ‘zelf’. Niet voor het eerst, maar als de vernieuwing van wat je jaarlijks meemaakt. Zo wordt er ieder jaar iets meer van jezelf geboren, worden we meer van ons zelf.
De krachtbron van onze ziel wordt gevoed door vreugde. De vreugde om het ontvangen van de kiem die de zomer in ons gelegd heeft en die met de moed van alles wat kiemt, zich uitstrekt naar het licht: wereld-geesteslicht dat straalt in mensenzielen.
Een mooi volkslied mengt al deze herfstingrediënten tot een muzikale herfstwandeling:
Het loof valt van de bomen,
Het tere zomerloof.
Het leven met al zijn dromen,
Vervalt tot as en stof.
De winter mag nu komen,
Zijn kleed is rein en goed.
De pracht heeft hij genomen,
De kiem wordt trouw behoed.
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...
AntroVista